Παραίτηση της Βάσως Σκλαβούνου από την Κεντρική Επιτροπή και αποχώρηση από την ΔΗΜΑΡ

Τι είναι το κόμμα μας

Υπάρχουν δυο ειδών Έλληνες στα κόμματα.


Εκείνοι που μπαίνουν για να βολευτούν και να χρησιμοποιήσουν το μηχανισμό για όφελός τους και εκείνοι που είναι ιδεολόγοι και μένουν με την ιδέα τους.


Υπάρχουν εκείνοι που δουλεύει το κόμμα γι αυτούς και εκείνοι που δουλεύουν για το κόμμα.


Υπάρχουν εκείνοι που συχνάζουν στις καφετέριες, τις ταβέρνες και τα μπαρ και εκείνοι που παρακολουθούν και δεν έχουν να πληρώσουν.


Υπάρχουν εκείνοι που ελίσσονται και κατοχυρώνουν προνομιούχες θέσεις (Βουλή, Δημόσιο κλπ) με τις κομματικές τους διασυνδέσεις (χωρίς αξιοκρατία, διαφάνεια κλπ) όντας προσκολλημένοι ή ανήκοντας στο στενό κομματικό πυρήνα και εκείνοι που δουλεύουν και προσπαθούν να διατηρήσουν την δουλειά τους στην αγορά εργασίας, ή είναι άνεργοι ή σκέφτονται να μεταναστεύσουν.


Υπάρχουν εκείνοι που βλέπουν και εγκρίνουν τα μέτρα του Μνημονίου, που συνεπικουρούν τη συγκεκριμένη Συνκυβέρνηση και (με το ΛΑΟΣ) και εκείνοι που απλά υφίστανται τις συνέπειές της και λένε ΟΧΙ.


Υπάρχουν εκείνοι που ενώ βλέπουν την φοροδιαφυγή ή αδιαφορούν για τις μειώσεις των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, την εφεδρεία και τις επικείμενες απολύσεις και εκείνοι που βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται, να ζουν με τον τρόμο της απόλυσης και της πλήρους φτώχειας ενώ παράλληλα το Δημόσιο έλλειμα αυξάνεται.


Υπάρχουν εκείνοι που βλέπουν την καταλήστευση του Δημοσίου Τομέα από τους εκάστοτε ειδήμονες του είδους - και καταγγέλλουν - κατηγορούν τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και εκείνοι που βλέπουν πως η αναποτελεσματικότητα και η διόγκωσή του (οργανισμοί και γραμματείες δημιουργημένες για καθαρά πελατειακές σχέσεις) οφείλονται στην κακή διοίκηση - Διαχείριση της Κρατικής Εξουσίας.


Υπάρχουν εκείνοι που βλέπουν την ανάπτυξη του "ιδιωτικού κρατικοδίαιτου" τομέα μέσα από το ξεπούλημα των κερδοφόρων ΔΕΚΟ και της Δημόσιας Περιουσίας στους εθνικούς προμηθευτές και στους "ξένους επενδυτές" για ένα κομμάτι ψωμί και εκείνοι που βλέπουν την ανάπτυξη να διαχέεται στη ραχοκοκκαλιά της οικονομίας στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στις καινοτομίες, από το κράτος, που θα στέκεται αρωγός του πολίτη και όχι εχθρός του, καταργώντας το κοινωνικό κράτος (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια).


Υπάρχουν εκείνοι που βλέπουν την "Οικολογία" ως ευκαιρία μέσα από γιγάντιες "πράσινες" επενδύσεις που θα δημιουργήσουν ελάχιστες θέσεις εργασίας και θα δοθούν σε "επενδυτές" με αποικιακά κριτήρια και εκείνοι που βλέπουν την "Οικολογία" με μικρής κλίμακας επεμβάσεις και διάχυσής της στην τοπική κοινωνία, θεσμικά κατοχυρωμένη, εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας στους ντόπιους αλλά και σε όσους επιστρέψουν στην επαρχία, φαινόμενο το οποίο αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς λόγω  οικονομικής κρίσης. Ανάπτυξη που θα δώσει ώθηση στην παρατημένη ελληνική ύπαιθρο (καλλιέργεια, ιχθυοκαλλιέργεια, αλιεία, αγροτουρισμός, πολιτιστικός τουρισμός κλπ) και παράλληλα θα βοηθήσει και στην ελληνική οικονομία μειώνοντας τις εισαγωγές, αυξάνοντας τις εξαγωγές.


Ο κατάλογος είναι ατελείωτος.


Το χάσμα έχει βαθύνει τόσο πολύ που μοιάζει πλέον αγεφύρωτο, γιατί τα αστικά κυβερνητικά κόμματα - και αυτό προσπαθεί να γίνει η ΔΗΜΑΡ - (στην πλειοψηφία της) ανέχεται, συντηρεί και εκτρέφει κιόλας τους πρώτους, εκμεταλλευόμενη τους δεύτερους.


Οι πρώτοι νιώθουν μια χαρά σε αυτό το σύστημα, οι δεύτεροι νιώθουν ξένοι σε αυτό το χώρο.




Εγώ ανήκω στους δεύτερους.

(εμπνευσμένο από τον

Νίκο Παναγιωτόπουλο, συγγραφέα)

Βάσω Σκλαβούνου

Πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής

της Δημοκρατικής Αριστεράς