Τώρα, την ύστατη στιγμή, που μας έχουν πάρει τα ΠΑΝΤΑ, τώρα που οι πολύχρονοι ΑΓΩΝΕΣ και ΘΥΣΙΕΣ έγιναν στάχτη, η μόνη ελπίδα που απομένει σε εμάς για το μέλλον μας, ή για το αν θα υπάρξει μέλλον για τα παιδιά μας, επαφίεται στην αξιοπρέπεια του καθενός από εμάς, να αντισταθεί με κάθε μέσον, σε όλους αυτούς, που αποφάσισαν για εμάς και με την ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ, να καταστρέψουν τις ζωές μας ....ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ...!!! ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΦΩΤΙΑ...!!! ΟΧΙ ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ...!!! Βγείτε από τα σπίτια σας...!!! Έτσι κι αλλιώς, μας τα έχουν πάρει ΟΛΑ....!! Τι άλλο έχουμε να χάσουμε ;;;;
ΠΩΣ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΜΟΛΙΣ ΛΕΠΤΑ ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ 10ης ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Ήμασταν λίγοι .... τα μέτρα αβάσταχτα για τον καθένα μας, και εμείς αντιστρόφως ανάλογα λίγοι στον αριθμό ....
Αυτοί πολλοί και άριστα οργανωμένοι ...
Ήμασταν υποτονικοί και εμείς οι λίγοι ... λίγο το κρύο, λίγο το γεγονός ότι μας εξασθένησαν μήνες τώρα με την τρομοκρατία τους ...
Η Συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήσυχη. Με ένα τσακ - όπως γίνεται πάντα σε κάθε συγκέντρωση και σε κλάσματα δευτερολέπτου - στο πάνω μέρος της Πλατείας, έριξαν τους προβοκάτορες μέσα στην Συγκέντρωση. Άρχισαν να πετροβολούν και καλά τα ΜΑΤ.
Τα ΜΑΤ και καλά αντέδρασαν με τον γνωστό τρόπο. Δακρυγόνα. Στους διαδηλωτές.
Οι προβοκάτορες για χιλιοστή φορά, με τσεκούρια, έσπασαν τα πεζοδρόμια και ο πετροπόλεμος συνεχίστηκε, προχωρώντας προς το κάτω μέρος της πλατείας. Τα δακρυγόνα θόλωσαν τον ουρανό, τα μάτια μας, η ατμόσφαιρα αποπνικτική. Ο κόσμος άρχισε να τρέχει προς τα κάτω να σωθεί. Τους ακολουθούσαν οι προβοκάτορες και τα ΜΑΤ, "παίζοντας με τις ζωές μας" ....
Χιλιοειπωμένη ιστορία ... Τα ΜΑΤ τρέχοντας οργανωμένα γύρω - γύρω την πλατεία για να μας τρομοκρατήσουν, έριχναν, έριχναν ..δακρυγόνα ... ο πόλεμος συνεχίστηκε και στους γύρω δρόμους και κατέληξε στην Πανεπιστημίου, όπου οι διαδηλωτές προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο ...
Απίστευτη η οργάνωσή τους και ο παλμός τους, στο πως "πολεμούσαν" .....
Εμείς, τυφλωμένοι από τα δακρυγόνα, με τα μάτια μας να τρέχουν βροχή από τα δάκρυα, να θέλουμε να ουρλιάξουμε από το τσούξιμο, προσπαθούσαμε να αποφύγουμε τις εκατοντάδες πέτρες που εκσφεντονίζονταν σαν τεράστιο χαλάζι ... θέμα τύχης ή ατυχίας ήταν να μην μας πετύχουν ... από που να προφυλαχτούμε;
Άτυχος σήμερα, ήταν ο διαδηλωτής της φωτογραφίας ... τον χτύπησε δακρυγόνο ... κι ακολούθησε το γνωστό σκηνικό. Όλοι να τρέχουμε και να φωνάζουμε: -Ένα γιατρό, ένα γιατρό ! Ο γιατρός βρέθηκε, αργότερα κατάφερε να πλησιάσει και το ΕΚΑΒ. Αλλά ... η λύσσα των ΜΑΤ σε όλο το μεγαλείο της ...!!! Πλησίασε και κλώτσησε όσο μπορούσε τον τραυματισμένο ήδη διαδηλωτή. Ο διαδηλωτής, έπεσε, έχασε τις αισθήσεις του .... όσο ο γιατρός και οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες, τα ΜΑΤ προχώρησαν σε ότι αποτρόπαιο έχω δει σε διαδήλωση τόσα χρόνια ... Μισό μέτρο από τον τραυματία, έριξαν δακρυγόνο ...για να του πάρουν και την ανάσα ...!!!
Σε τι κόσμο ζούμε ;;; Σε τι κόσμο φέρνουμε τα παιδιά μας; Θα τους αφήσουμε έτσι;;; Όσο μας βλέπουν αναποφάσιστους και αδύναμους, τόσο θα μας χτυπάνε ....!!!
Διαδώστε αυτή τη φωτογραφία ... έστω και μουτζουρωμένη στο πρόσωπο για την δική του ασφάλεια ... αν βλέπατε το πρόσωπό του ... με δάκρυα γράφω το κείμενο, γιατί ... στο πρόσωπο του αναίσθητου διαδηλωτή, ήταν ζωγραφισμένα, ο πιο μεγάλος πόνος και το πιο μεγάλο ΓΙΑΤΙ που έχω δει στην ζωή μου ........
Υπογράφω το κείμενο και τη φωτογραφία που τράβηξα με ότι αντιδράσεις βρήκα και δεν φοβάμαι τίποτα ...! Ο φόβος, είναι ο χειρότερος Εχθρός μας ...!!! ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ...!!!
Μαρία Χαλκίδη
ΠΩΣ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΜΟΛΙΣ ΛΕΠΤΑ ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ 10ης ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Ήμασταν λίγοι .... τα μέτρα αβάσταχτα για τον καθένα μας, και εμείς αντιστρόφως ανάλογα λίγοι στον αριθμό ....
Αυτοί πολλοί και άριστα οργανωμένοι ...
Ήμασταν υποτονικοί και εμείς οι λίγοι ... λίγο το κρύο, λίγο το γεγονός ότι μας εξασθένησαν μήνες τώρα με την τρομοκρατία τους ...
Η Συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήσυχη. Με ένα τσακ - όπως γίνεται πάντα σε κάθε συγκέντρωση και σε κλάσματα δευτερολέπτου - στο πάνω μέρος της Πλατείας, έριξαν τους προβοκάτορες μέσα στην Συγκέντρωση. Άρχισαν να πετροβολούν και καλά τα ΜΑΤ.
Τα ΜΑΤ και καλά αντέδρασαν με τον γνωστό τρόπο. Δακρυγόνα. Στους διαδηλωτές.
Οι προβοκάτορες για χιλιοστή φορά, με τσεκούρια, έσπασαν τα πεζοδρόμια και ο πετροπόλεμος συνεχίστηκε, προχωρώντας προς το κάτω μέρος της πλατείας. Τα δακρυγόνα θόλωσαν τον ουρανό, τα μάτια μας, η ατμόσφαιρα αποπνικτική. Ο κόσμος άρχισε να τρέχει προς τα κάτω να σωθεί. Τους ακολουθούσαν οι προβοκάτορες και τα ΜΑΤ, "παίζοντας με τις ζωές μας" ....
Χιλιοειπωμένη ιστορία ... Τα ΜΑΤ τρέχοντας οργανωμένα γύρω - γύρω την πλατεία για να μας τρομοκρατήσουν, έριχναν, έριχναν ..δακρυγόνα ... ο πόλεμος συνεχίστηκε και στους γύρω δρόμους και κατέληξε στην Πανεπιστημίου, όπου οι διαδηλωτές προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο ...
Απίστευτη η οργάνωσή τους και ο παλμός τους, στο πως "πολεμούσαν" .....
Εμείς, τυφλωμένοι από τα δακρυγόνα, με τα μάτια μας να τρέχουν βροχή από τα δάκρυα, να θέλουμε να ουρλιάξουμε από το τσούξιμο, προσπαθούσαμε να αποφύγουμε τις εκατοντάδες πέτρες που εκσφεντονίζονταν σαν τεράστιο χαλάζι ... θέμα τύχης ή ατυχίας ήταν να μην μας πετύχουν ... από που να προφυλαχτούμε;
Άτυχος σήμερα, ήταν ο διαδηλωτής της φωτογραφίας ... τον χτύπησε δακρυγόνο ... κι ακολούθησε το γνωστό σκηνικό. Όλοι να τρέχουμε και να φωνάζουμε: -Ένα γιατρό, ένα γιατρό ! Ο γιατρός βρέθηκε, αργότερα κατάφερε να πλησιάσει και το ΕΚΑΒ. Αλλά ... η λύσσα των ΜΑΤ σε όλο το μεγαλείο της ...!!! Πλησίασε και κλώτσησε όσο μπορούσε τον τραυματισμένο ήδη διαδηλωτή. Ο διαδηλωτής, έπεσε, έχασε τις αισθήσεις του .... όσο ο γιατρός και οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να του δώσουν τις πρώτες βοήθειες, τα ΜΑΤ προχώρησαν σε ότι αποτρόπαιο έχω δει σε διαδήλωση τόσα χρόνια ... Μισό μέτρο από τον τραυματία, έριξαν δακρυγόνο ...για να του πάρουν και την ανάσα ...!!!
Σε τι κόσμο ζούμε ;;; Σε τι κόσμο φέρνουμε τα παιδιά μας; Θα τους αφήσουμε έτσι;;; Όσο μας βλέπουν αναποφάσιστους και αδύναμους, τόσο θα μας χτυπάνε ....!!!
Διαδώστε αυτή τη φωτογραφία ... έστω και μουτζουρωμένη στο πρόσωπο για την δική του ασφάλεια ... αν βλέπατε το πρόσωπό του ... με δάκρυα γράφω το κείμενο, γιατί ... στο πρόσωπο του αναίσθητου διαδηλωτή, ήταν ζωγραφισμένα, ο πιο μεγάλος πόνος και το πιο μεγάλο ΓΙΑΤΙ που έχω δει στην ζωή μου ........
Υπογράφω το κείμενο και τη φωτογραφία που τράβηξα με ότι αντιδράσεις βρήκα και δεν φοβάμαι τίποτα ...! Ο φόβος, είναι ο χειρότερος Εχθρός μας ...!!! ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ...!!!
Μαρία Χαλκίδη
